Leuk nieuws,....en slapeloze nachten!!

Het is 7:00 's morgens onze tijd (1:00 's nachts Nederlandse tijd) en mijn mobiele telefoon gaat.
Ik zie dat mijn moeder belt en geschrokken vraag ik waarom ze ons midden in de nacht opbelt en roep ondertussen: “is alles goed met Oma? Of met papa?” ze zegt dat alles goed is, maar of we even de computer aan willen zetten en op skype kunnen komen.
Met een beetje een misselijk gevoel (van de zenuwen) doe ik de computer aan en zie ik mijn ouders en oom en tante (die daar op visite zijn) achter de computer zitten.
Mijn moeder zegt ineens:”ik ben niet helemaal eerlijk geweest tegen jullie!” Tom en ik kijken elkaar verbaast aan en mijn moeder verteld dat de mensen die eigenlijk volgende week voor de 2de keer naar ons huis zouden komen kijken al geweest waren (nog steeds kijken we volgens mij met een drollig gezicht naar de computer).
Mijn moeder zegt dan in een keer:”en jullie huis is “verkocht”!” Tom en ik kijken elkaar stomverbaasd aan en ik zie dat hij een Big smile op zijn gezicht krijgt (en ik natuurlijk ook).
Wat een geweldig nieuws om de dag mee te beginnen!! en wat een boefjes zijn mijn ouders om dat zo geheim te houden (maar de verrassing was dés te groter!!).
Mijn moeder verteld dat de familie die ons huis gaan kopen erg aardige mensen zijn en dat ze net als ons ook meteen verliefd waren op het huis en dat vinden we ook erg fijn om te horen.
Ik kan niet zeggen wat er toen allemaal door ons hoofd ging (of eerder gezegd, wat niet!! ;-)).
Ja,....dit is weer zo'n héérlijk moment om lekker ver weg in Azië te zitten (NOT!!) gelukkig hadden we mijn moeder al gemachtigd dus het “papier” werk kon zij verder afhandelen.
Maar alles moest nog ingepakt en verhuist worden (want half Juli moet het huis leeg zijn) en de woonunit moet nog opgeknapt worden en...en...en.
We slikken allebij even en beginnen maar vast met een lijstje te maken wat er allemaal moet gebeuren en bekijken of er een mogelijkheid inzit om naar Nederland te vliegen om de verhuizing te regelen.
De afgelopen nachten werd er weinig geslapen en toen we eindelijk na héél véél denken, mailen, skypen en bellen in bed lagen en Tom bijna z'n ogen dicht had, zei ik tegen Tom:” mop...slaap je al?” Tom zegt: “ja!!” ..ik zeg hem: “weet je waar ik ineens aan moet denken?” Tom zegt moe: “nee!”, “ik moet ineens denken dat we nu nooit meer ons huis zien als we weer terug in Nederland zijn, wat een rot gevoel eigenlijk hé!”, zo..... Tom gaat nu ook weer rechtop in bed zitten en met een “vervelend” gevoel zitten/liggen we samen weer de hele avond wakker.
Afgelopen zaterdag hebben ze het voorlopige koopcontract getekend en zijn wij aan het brainstormen hoe we het beste de verhuizing vanuit hier kunnen regelen.
We zijn er achter gekomen dat het moeilijk word om ”even” op en neer te vliegen dus hebben we ondertussen jonge enthousiaste gespierde mannen ingehuurd om ons met deze klus te helpen.
Onze ouders zijn ook weer van de partij (waar hebben we ze toch aan verdiend!) en die zijn ook al druk bezig met plannen (lees: mijn moeder slaapt volgens mij nog minder dan wij ;-) )en helpen met inpakken en dingen te regelen.
Regelmatig horen we:”gôh, dat hebben jullie wéér mooi geregeld....verhuizen terwijl je er zelf niet bij bent!”.
Daar bedoelen ze mee: ...toen mijn ouders en ondertussen ook mijn zus met haar familie in 2003 gingen verhuizen waren we op rondreis in Azië (dus konden we niet meehelpen).
Toen ging mijn zus en haar familie weer verhuizen net toen we vorig jaar naar Singapore vertrokken, dus konden we weer niet meehelpen en tja...nu met onze eigen verhuizing zijn we er ook weer niet!! (gni,gni...).
Nou moeten we eerlijk zeggen dat we het helemaal niet fijn vinden om zelf niet mee te kunnen helpen en dat andere mensen in onze spulletjes zitten (ben ik blij dat ze geen “vreemde” dingen tegen gaan komen ha,ha!).
Maar ja, het is nu eenmaal zo en we moeten nu gaan bedenken hoe dat we hun vanuit hier het beste kunnen helpen.
We hebben al opslagruimte geregeld, we slaan eerst alle spullen op en als we weer in Nederland zijn gaan we de woonunit woonklaar maken, zodat we zo snel mogelijk weer een “thuis” hebben voor de kindjes.
We hebben op dit moment wel een beetje “heimwee” naar Nederland omdat we nu graag vooruit willen met onze woonunit en bouw, maar we gaan nog even genieten van de laatste 4 maanden hier want anders worden het wel héle lange 4 maanden.
Het contract van Tom is tot 1 oktober 2010 en we kunnen het verlengen tot Januari 2011 (of nog 2 jaar langer want er is werk genoeg hier) maar we willen nu graag gaan bouwen, dus de planning is om begin Oktober terug te vliegen naar Nederland.

Maar wat zal het “even” wennen worden..... we zitten nu met warm weer (32 graden) in een mooi groot appartementencomplex (waar 2400 mensen in kunnen wonen) met zwembadenparadijsje, dichtbij het strand en de shoppingmall en foodcourt ernaast.
En gaan we in de winter (+/- 6 graden) in een woonunit wonen in een klein dorpje met 1104 inwoners (die 4 zijn wij!!... om de zaak een beetje op te vrolijken! ;-) ) met een buurtsupermarktje op de hoek en zo weinig plek bij onze woonunit zodat we er nog geen klein opblaaszwembadje neer kunnen zetten!
Ach ja,..wij houden wel van een uitdaging zullen we maar zeggen!!........