Vreemde praktijken!!............

Het eerste wat mij opviel toen we een tijdje in Singapore woonden was dat het hier zo veilig is.
De mensen lopen hier gewoon met hun handtassen open en als ze aan het eten zijn dan liggen de portemonnees en telefoons op tafel en niemand die daar aandacht aan schenkt.
Als er een tas op de grond ligt omdat iemand die heeft laten vallen dan ligt die er over een paar uur nog want niemand pakt hem op.
Aleen jammer genoeg geld dat niet in ons appartementen complex, ik hoorde al dat hier af en toe iets verdwijnt want wat je hier laat liggen bij het zwembad of speeltuintje dat gaat naar “gevonden” voorwerpen en verdwijnt dan gewoon.
Zo ook Indy's pop en haar buggy die we op een avond waren vergeten bij het speeltuintje beneden. En na heel veel rondgevraagd te hebben zijn we weer heel wat ervaringen rijker maar géén pop met buggy!
Er wonen hier heel veel Chinezen, Koreanen en Japanners in dit complex en hun Engels is vaak nog slechter dan dat van onze Indy.
Een Koreaans vrouwtje die ik netjes had gevraagd of ze onze buggy met pop misschien had gezien die vertelde (half in het Koreaans en Engels) dat haar dochter die mee had genomen en na veel gestotter kwam er uit:” dochter...was er niet.....beveiliging.....meegenomen....laten staan...eerste verdieping!?!”, zó.. lekker duidelijk (NOT).
“Uhmm..dus uw dochter heeft 'm meegenomen naar de eerste verdieping?” vroeg ik haar vriendelijk.
Maar nu was mevrouw diep beledigd omdat ze dacht dat ik haar dochter beschuldigde en kon ze helemaal geen woord Engels meer uitbrengen behalve “Solly, solly”, en mijn Koreaans is ook niet opperbest dus ik zei tegen haar dat het al goed was en dat ik wel verder zou zoeken.
Dan maar een groepje Japanse vrouwen aanspreken:” hallo mijn naam is Claudia en ik ben mijn dochter's buggy met pop kwijt hebben jullie 'm misschien gezien?”.
De vrouwen begonnen een voor een te buigen en ik dacht "dat heb ik weer" dus ik buigde maar één voor één terug (had ik mijn ochtend gymnastiek ook weer gehad voor die dag!) en natuurlijk moest ik mijn vraag bij elke vrouw even herhalen tijdens het buigen (gelukkig stonden er maar 6!).
De dames keken mij strak aan zonder hun gezicht uit de plooi te brengen en zeiden alleen maar “solly?” na deze lange verklaring nam ik maar aan dat ze de buggy niet gezien hadden, de vrouwen bleven mij maar aankijken en zeiden verder niks.
Ik dacht: “goed....dan ga ik maar weer eens en bedankte de vrouwen voor hun geweldige informatie!? En daar gingen we weer...... één voor één buigden de vrouwen naar mij en zeiden niks dus ik ook maar als een echte blanke, blonde japanner terug buigen (hoe gek kan je worden hier) maar ze hielden niet op met buigen zelfs tijdens het achteruit lopen bleven ze buigen,.... ik had het gevoel dat het een soort wedstrijdje was, diegene die het laatste buigt heeft gewonnen dus ik bleef buigen tot ik er bij neerviel en heb volgens mij meteen een nieuw wereld record gevestigd!! ;-)
Na deze leuke gesprekjes wilde ik het toch ook nog even aan de nanny's (meestal Fillipijnse of Indonesische dames) vragen en ik kreeg meteen allerlei vragen naar mijn hoofd gevuurd, hoe zag de buggy en de pop eruit wanneer ben je hem verloren enz, enz enz, ze hielden niet op met kleppen maar wel zeker zo spontaan! ...maar die hadden hem helaas ook niet gezien.
Dus er zat niets anders op dan een nieuwe te kopen voor Indy's verjaardag op zaterdag 28 Augustus.
Tom moest helaas die dag vanaf 11:00 werken, maar we hadden wel tijd om samen de kadootjes te geven en de prinsessentaart aan te snijden.
Indy genoot die dag van de indoorspeeltuin Pollywoggs samen met Luca , 's middags van het zwemmen en 's avonds mocht ze het eten uitkiezen wat natuurlijk pizza werd.
De verjaardagskaarten die we binnen kregen vond ze ook geweldig en ze riep de hele dag: “dank jullie allemaal voor mijn verjaardag!” ons mupke.
De dag erna kreeg ze haar eerste zwemles want ze wilde ook zo graag zwemles net als Luca.
Ze mocht meteen zonder bandjes met Miss Helen in het grote zwembad en Indy liet graag zien wat ze allemaal al kon, “look Helen i can do this” riep ze de hele tijd en ging weer van de kant af onderwater, of sprong in het water en “zwom” als een hondje naar de kant.
Helen vond dat ze erg watervrij was en helemaal geen angst kende alleen heeft Indy nogal moeite met stilzitten en luisteren, want elke keer als Helen tegen Indy iets zei luisterde Indy niet en riep ze er elke keer weer doorheen:” look Helen” en hup daar sprong onze eigenwijze kabouter weer het zwembad in.
Wij gingen het maar even van een afstandje bekijken omdat we steeds in de lach schoten omdat onze kleine stuiterbal wel 20 keer in en uit het zwembad sprong en maar niet luisterde naar haar zwemjuf maar ze genoot met volle teugen!
Luca mag straks als we weer in Nederland zijn proefzwemmen om te kijken hoever hij is met zwemles en of hij al voor diploma A op mag.
Op school gaat het ook erg goed en hij heeft nu ook al een tijdje Chinese les (Mandarijns om precies te zijn) maar hij zegt altijd dat hij er niks van snapt.
Ik wil ook graag leren tellen in het Mandarijns en heb afgesproken met een Chinese vriendin dat zij mij in het Chinees leert tellen en ik haar in het Nederlands.
Op een dag zat ik met mijn moeder te skypen en telde ik trots in het Chinees tot 10 en ondertussen was Luca aan het mee luisteren en zei hij tegen mij:”mama,,...zo zeg je het niet goed je moet het zo uitspreken” en hij begon in het Chinees tot 10 te tellen.
Ik zei verbaast dat ik helemaal niet wist dat hij dat kon en Luca zei toen:” mama zeg je het alsjeblieft niet tegen miss Zidah (de juffrouw), want anders moet ik elke les mee doen en daar heb ik niet zo'n zin in!” ….de slimmerik!
Ik hoorde trouwens van een vriendin dat ze in het Chinees 4 soorten klemtonen kennen en dat je bv hetzelfde woord in vier verschillende klemtonen kan uitspreken en dat ze dan alle vier een andere betekenis hebben, om het makkelijk te maken.
Dus als je tegen iemand “lekker ding” wil zeggen en je zet de klemtoon verkeerd dan scheld je hem misschien uit als “heerlijke bloemkool” of zo,.. dus ik hou het maar fijn bij Engels.
Nou moet ik zeggen met Engels kom ik ook niet altijd lekker uit de hoek, want toen een trainer in de sportschool naar mij toe kwam en vroeg:” Hey, ..how are you today?” en ik hijgend tegen hem zei:”I am very hot!” keek hij me verbaast aan en voelde ik me toch wel een héél klein beetje opgelaten.
Ach, zo leren we elke dag allemaal weer wat bij en dat brengt ook weer vaak leuke situaties met zich mee........