Life is like a box of chocolates….

Vandaag vertrekken we net zoals we op 16 September 2009 hier in Singapore aangekomen zijn, bepakt met 4 koffers. Alleen dit keer zijn we iets ouder iets bruiner en het allerbelangrijkste héél wat ervaringen rijker.
Want niet alleen al qua talen die we nu allemaal gewend zijn te spreken:
Indy spreekt al een beetje Engels, luca spreekt heel goed Engels, Tom praat zelfs in zijn slaap in het Engels en ik praat en denk in het Engels.
Of neem bijvoorbeeld de Mandarijnse taal ...of zoals onze Indy elke keer tegen tegen mijn moeder zegt: “Oma Thea ik kan al op z'n appel's tellen (ipv Mandarijns) ha,ha..
Indy kan dus ook in het Chinees tellen, Luca kan Chinese liedjes zingen, Tom spreekt al een paar zinnen in het Chinees,...en ik eet héél graag Chinees!.. ..dus zo zie je maar weer! ;-)
Maar wat was het een geweldig jaar! we hebben ook voor sommige dingen hard moeten knokken maar wat was het super.
We zijn dan ook heel blij dat we een jaar zijn gebleven ipv een halfjaar want we waren gewoon nog niet klaar om terug naar Nederland te gaan en misschien nu nóg niet maar er moet ook een huis gebouwd worden en dat vinden we ook erg spannend.
Maar als er nog één iemand roept:” já,.. nu begint weer het normale leven!” dan ga ik heeeel hard gillen!
Want wat is dan eigenlijk “normaal??” Wat we hier hebben geleerd is om nog meer open staan voor de dingen die “anders” zijn dan je gewend bent!.... én zorgen dat je héél dicht naast een foodcourt komt te wonen!! Want wat zal ik dat gaan missen een heerlijk menu voor 5 euro met z'n vieren (bv sambal-boontjes, vis en rijst) tja, daar ga je dan zelf niet voor staan te koken toch? ;-).
De kindjes zijn ook niet gewend om vaak Hollandse kost te eten en ik weet nu al dat onze Indy gaat roepen: “wanneer eten we weer noodles?” en Luca:”waar zijn de grote bbq garnalen mama?”.
We vinden het ook super dat Luca en Indy ook de andere culturen zoals het Boeddisme, Hindoeisme en Moslimcultuur meegemaakt en gezien hebben hier.
Vooral Luca's school (Internationale school) gaf daar altijd veel aandacht aan, de verschillende mensen, geloven, culturen en hun gebruiken wat Luca ook erg interressant vond.
Maar er zijn natuurlijk ook altijd dingen die we zeker niet gaan missen: de snel pratende Aziaten, het woord “service verlenen”die ze hier niet kennen in winkels en het steeds terugkomende zinnetje “can not Lâh!”. Als je hier iets wilt bestellen wat niet precies zo op de kaart staat dan kan dat niet. De mensen denken dan niet even na van “gôh hoe zou ik dit op kunnen lossen?”, neuh dan komen ze meteen met die akelige:”can not Lâh!”.
Het altijd véél te laat komen van mensen ipv een Brabants kwartiertje hebben ze hier meer last van het Aziatische uurtje!!
De volwassenen hier die niet kunnen fietsen, ik denk dat hier het geven van fietsles een gat in de markt zou zijn (al moet ik zeggen dat de helmpjes die ze hier dragen wel heel schattig staan!).
En de damestoiletten die meer op douches lijken omdat de Aziatische dames zich altijd “naspoelen” met een waterslang (die hier in elke wc hangt). Er hangen zelfs borden in de openbare toiletten “graag niet boven op de wc gaan staan aub!” (zie foto).
Maar wat gaan we zeker wél missen: de zon, lekker op slippers lopen, het strand, het heerlijke zwembad, de weekendjes weg, het lekkere eten en de warme avonden die je buiten kan doorbrengen, het gevoel hebben dat je nooit hoeft te haasten en de tijd die we met elkaar konden spenderen omdat we (bijna) niks in de agenda hadden staan.
Ik heb net nog even onze welkomstekst van onze website bekeken waarin ik een jaar geleden schreef:
– Onze doelstelling is om tussen Tom z'n werk door, zoveel mogelijk te genieten van de omgeving, en dingen te doen en te zien waar je thuis alleen van droomt!
En dat hebben we zeker waargemaakt!!
Maar wat staat ons nu te wachten in Nederland? In iedergeval gaan we niet terug naar ons leventje die we hadden voordat we op reis gingen, want er is ondertussen een hoop verranderd.
We gaan de komende weken in Oma Anna's huis wonen en ondertussen willen we de woonunit woonklaar gaan maken. Alles moet nog geschilderd worden,vloerbedekking erin, gas water en electra moet nog aangesloten worden, dus er staat alweer genoeg in de agenda.
Luca heeft op 11 Oktober alweer zijn “eerste” schooldag op zijn nieuwe school en Indy mag voor 2 morgens naar de peuterspeelzaal.
En begin volgend jaar gaan we beginnen met het bouwen van ons huisje en we hopen toch wel om eind 2012 klaar te zijn tja ,...en dan?
Om het maar op mijn favoriete onderwerp te houden:
'Life is like a box of chocolates…you never know what you're gonna get'.........