Een tropische verrassing in bad......

We moesten om in Koh Phangan te komen weer anderhalf uur met de  boot.
Maar deze keer ging alles prima en konden we de plasticzakken in onze rugzak laten zitten.
Eenmaal aan land hadden we al snel een songtaew te pakken die ons voor 7,50 euro naar onze nieuwe accomodatie (Baan Haad Yao Resort) wilde brengen.
Dit resort hadden we gisteren al op agoda geboekt omdat we dit keer geen zin hadden om met de kindjes uren lang op zoek te gaan naar een onderkomen.
De achterbak werd weer volgepropt met mensen en na een wilde tocht (want een rijbewijs kun je hier volgens mij gewoon voor een pakje sigaretten kopen) kwamen wij aan bij ons resort.
Van de buitenkant zag het er best gezellig uit zo'n houten hutje met spleten in de muren.
En omdat we ook een klein balkonnetje me hangmat hadden, vonden de kindjes het hier prima.
Eenmaal binnen zagen we twee dubbele bedden met klamboe een mini koelkastje en een kleine televisie.
"Iemand probeerde de afstandsbediening op te eten papa" zei Luca die altijd meteen even de televisie uitprobeerd.
Tom ging even kijken en zei dat het eerder "iets" was dan "iemand".
Ondertussen hoorden we Indy vanuit de badkamer roepen: "ieieieks,...er zit een beest in ons bad".
Dus wij vlug die badkamer in en zagen een salamander in ons bad liggen, wat niet erg vreemd was gezien we een open badkamer hadden (stond trouwens niet vermeld op hun website).
Dus mijn eigen "Steve Irwin" (crocodille hunter) bekijkt het enorme beest  (roept ondertussen "awesome" and "perfect" ) duikt het bad in met vrees voor eigen leven en probeerd de grote bek van het genadeloze dier met vlijmscherpe tanden dicht te houden.
Na een minuten lange worstelling heeft hij het beest eindelijk in de houtgreep, waarna hij met man en macht het zware 60 kilo wegende reptiel naar buiten moest slepen, zodat de lokale mensen hem in een kooi mee konden nemen! ...Wat een avontuur!!
O.k het ging eigenlijk iets minder spectaculair!
Tom pakte een plasticzakje en het diertje liep er rustig naar toe, ging er in zitten, zodat Tom het beestje weer uit de plasticzak kon pakken (want hij wilde er zelf niet uitkomen) en hem netjes buiten in ons voortuintje kon zetten.
Zijn vriendinnetje kwam ook nog even kijken en na de afspraak dat we om de beurt het bad mochten gebruiken, hebben we maar afscheid van elkaar genomen.
Voor het verhaal was de eerste versie natuurlijk wel leuker geweest!
Na dit spannend avontuurtje kregen we een ander hutje aangeboden zonder huisdier een afgekauwde afstandsbediening, maar wel met open badkamer.


Het strand ligt op 1 minuut afstand van ons huisje en het ziet er mooi uit
Wij genieten de eerste twee dagen van het strand en het zwembadje van ons resort.
Ons resort ligt mooi tussen de natuur en we horen de hele dag de vogels en de krekels .
We Snorkelen tijdens de zonsondergang in de zee, eten 's avonds op het strand lekker onze fried rice  en ondertussen hebben de kindjes veel plezier in de hangmat die ze vaak bij het restaurant hebben hangen.
Maar na 2 dagen genieten begint het toch weer te kriebelen en willen we opzoek gaan naar een nog mooier strandje waar we misschien ook nog een paar nachten kunnen verblijven.
Tom zag op de kaart dat het maar een "klein" stukje lopen was naar een strandje verderop, genaamd Haad Salad beach, dus dat konden we wel even lopen.
Tja, het lijkt altijd dichterbij dan dat het daadwerkelijk is, daar kwamen we onderweg wel achter.
Het was bloedheet en we moesten het eerste stuk lekker bergop.
De kindjes kregen ondertussen een hoofd zo rood als een boei en Tom die zich natuurlijk niet wilde laten kennen zei maar steeds: " we zijn er bijna jongens!".
Na heel veel zelfbedachte refreinen van het "hondje van de bakker" en verkeerde afslagen te hebben genomen kwamen we eindelijk aan op ons "mooie" strandje.
Wij hadden gehoopt op zo'n geweldig uitzicht dat we tegen de kindje konden zeggen "kijk, hiervoor hebben we dat hele stuk dus gelopen!".
Maar helaas, het was een vies strandje en hier wilden wij dus zeker niet blijven.
Om onze kamikaze aktie toch positief te kunnen afronden, wilden we toch nog even met een taxi naar een ander strandje  gaan.
Dus de kindjes met tegenzin die taxi in want die wilden natuurlijk alleen maar zwemmen met die hitte en we reden naar het Chaloklum strand. We lieten ons bij het aller eerste resortje afzetten ( het verst van het centrum af ) want op de kaart zag het er weer uit alsof alles heeeeeeel dicht bij elkaar lag.
Hmmmm, na zeker weer een half uur in de brandende zon gelopen te hebben op een rommelig en verlaten strand, vonden we het wel genoeg geweest en snakten wij zelfs weer naar ons zwembad.
Maar om een taxi te vinden moesten wij wel eerst weer in een bewoonde wereld komen, want hier kwamen we geen ziel tegen.
Om een lang verhaal kort te maken kwamen we uiteindelijk met een illusie armer, en verbrand en bezweet aan bij een eettentje waar we na heel veel water te hebben gedronken en muslie te hebben gegeten een ritje naar ons resort konden krijgen.
De rest van de dagen bleven we dus lekker op ons eigen strandje die in onze ogen met de dag mooier werd en kwamen we een Nederlands gezin tegen met 2 dochters van 6 & 8 jaar oud  waar Luca en Indy heerlijk mee konden spelen.
De ouders vertelden over een leuke avondmarkt die wij wel wilden bezoeken en de eigenaar van ons resort wilde ons daar wel naartoe brengen.
Meestal gingen we met een songthaew maar hij maakte het nog spannender hij had een pickup met een open bak zonder zitje of rugsteun.
Soms moet je gewoon je verstand op nul zetten wil je ergens komen, maar ik moet zeggen met kindjes erbij wordt het wel steeds moeilijker om zo te denken.
Ik kneep bij Indy het sap uit haar hand zo strak hield ik haar hand vast tijdens de rit en ik wist wel dat dit de eerste en laatste keer was dat wij met zo'n snelheid met de kindjes achter in zo'n bak gingen zitten.
De avondmarkt was helaas niets bijzonders met als hoogtepunt van die avond een donut met chocola ( wat natuurlijk wel veel goed maakt :-) ).

Ondanks dat we het op dit eilandje prima naar onze zin hadden en wij ondertussen gewend waren dat wij tijdens het douchen door de achterburen (die een huisje op palen hadden) bekeken konden worden, vonden wij het tijd om verder te gaan.
En besloten we na 3 nachten Koh Phangan alvast richting Koh Samui te gaan waar we rond 17 juli onze vrienden uit Singapore zouden ontmoeten.
Dus snel nog even een ticket boeken voor alweer een boottripje en op zoek gaan naar onze volgende accomodatie en dat werd nog een heel gezoek.
Maar dat vertel ik de volgende keer wel weer....