We zijn eruit, het wordt Koh Tao, dus moeten we om 11.45 op de bus stappen. De busrit duurde 7 uur, wel lang, maar ja je moet er iets voor over hebben. Toen met de taxi naar het treinstation van Bangkok waar de trein pas drie uur later vertrok. Maar we hadden ook de mogelijkheid om meteen met een VIP bus naar Chumphon (op weg naar Koh Tao) te vetrekken. Dus wij als twee halve gekken (maakt samen een) de bus in. Deze rit duurde ook weer vijf uur. Nou mooi geen VIP bus, ja misschien voor kabouters! We voelden onze voeten al niet meer en onze benen gingen een eigen leven leiden. Lang leve de vakantie! Toen we eindelijk ingedut waren gingen de lampen in de bus aan, "Koh Tao, Koh Tao, Koh Tao" riep een halve gare thai. Geintje zeker dachten we. Maar mooi niet, hij was bloedserieus. Dus wij als twee zombies om drie uur 's nachts de bus weer uit. Vervolgens werden door een pick-up (isuzu natuurlijk, en nee, niet Erik van de Ven) opgeladen en naar een guesthouse gebracht. Hier kregen we allerlei informatie over duikcursussen en probeerde ze een cursus aan ons te verkopen. We waren wel geïnteresseerd, maar nu even niet! Vervolgens werden we weer met de pick-up naar de haven gebracht waar we op de boot moesten wachten. De boot vertrok om 7.00 uur. We kwamen erachter dat dit tochtje 3,5 uur ging duren i.p.v. 2 uur wat ze ons verteld hadden.

Nou we denken dat we onze eerste dag op ons bounty eiland alleen maar zullen slapen na 24 uur reizen. Welterusten....., nou mooi niet. Aangekomen op Koh Tao hebben we ons maar meteen ingeschreven voor een duikcursus die ongeveer 4 a 5 dagen gaat duren. "Beginnen jullie vandaag al", vroeg Angela (onze duik instructrice). Natuurlijk, we zijn toch nog niet moe na 24 uur reizen!? We werden naar ons hutje gebracht, aten wat, even gezwommen in de zee en zijn vervolgens naar het klaslokaal gegaan. Hier kregen we enige uitleg en twee video's. Hierna werden we met huiswerk naar huis gestuurd (vakantie, ook mooi). Dus nu liggen we hier op de kamer samen huiswerk te maken. Maar we hebben net een prachtige zonsondergang gezien en de gedachte dat we morgen mogen gaan duiken bij dit geweldige eiland maakt alles weer goed. We zullen vanavond in ieder geval als thaise sate stokjes gaan slapen, want op de boot naar Koh Tao (waar Tom zijn hele maag had geleegd) waren al goed verbrand. Ons motto van vandaag is: "wat rood is, wordt bruin!" Good night!