Dag 35: Perhentian Kecil/ Jerantut 19-04-2003

"Ik heb hem, de gluurder", riep Claudia. Nadat we op Perhentian Kecil aankwamen en de grote mama Tokeh (hagedis) weggejaagd hadden kwam 's avonds zoonTokeh terug. Alleen 's morgens kun je hem helemaal zien maar de rest van de dag verstopt hij zich in een hoek en houdt ons in de gaten (met zijn grote ogen) als we naar het toilet/douche gaan. We probeerden hem elke keer op de foto te zetten, maar elke keer schoot ie weer weg. Maar nu hebben we hem eindelijk geheel op de foto (hopen we).

We vertrokken om 12.00 uur met de boot naar het vaste land. Vandaaruit namen wede taxi naar Tana Merah waar het treinstation was. We deelde onze taxi met een jongen en een meisje uit Engeland om de kosten te drukken. 'Shared Taxi' noemen ze dat in de reisboeken. Om 15.30 kwamen we aan op het station. We konden gelukkig op station nog iets eten. We zagen in een winkeltje een zak met broodjes liggen. We vroegen aan de mevrouw of ze iets van beleg had. We wisten niet of ze begreep wat we bedoelde, maar spontaan begon ze hamburgers te bakken. Hmmmm! Lekker en goedkoop, een broodje hamburger met groenten voor nog geen 25Eurocent! Onze trein vertrok om 16.29 en zou om ongeveer 21.30 aankomen in Jerantut.

Nadat we aankwamen in Jerantut stond er al een man met een minibus van een guesthouse ons op te wachten. We besloten met hem mee te gaan. Onze kamer was net een gevangenis, klein en zonder ramen. De ventilator boven ons bed was zeer groot, lawaaierig en ging flink op en neer. We waren bang dat deze wel eens naar beneden zou donderen tijdens onze slaap. Door deze gedachte, het lawaai en de hitte hadden we geen oog dicht gedaan. En over de gezamelijke douche en toilet maar te zwijgen!! Maar morgen krijgen we een kamer met eigen badkamer en toilet, dus alles komt goed!