Zen...... of chocola?

Ik was na wat rond te googelen op een interressante website gekomen, en kwam erachter dat de man (die de website had geschreven) ook een boek had geschreven.
De titel van het boek is “NU EVEN NIET!!” het gaat over zijn familie (man, vrouw en 3 kinderen) die alles achterlaten (huis en bedrijf verkocht enz..) om 1 jaar rond te gaan reizen.
Ik was erg nieuwssgierig naar zijn verhaal en deze schrijver (Peter Schulz) heeft het boek naar mij opgestuurd.
Na een paar mailwisselingen (met Peter) en het boek in 1 dag uit te hebben gelezen kwam ik er achter dat ik zelf nog steeds de “rust” niet had gevonden, of zoals ze dat in Azie zo mooi kunnen zeggen het “ZEN” gevoel heb gekregen!
Dus ik had met mezelf afgesproken dat ik van af morgen lekker mijn hoofd leeg zou maken. En gewoon relax.......Zennnnnnn........

Het is donderdag ochtend en tijd voor Luca om naar school te gaan:
“Ik wil niet naar school” zegt Luca “en ik doe zeker NIET mijn kleren aan!!”
“En ik ga ook niet mijn boterham opeten, en ook niet mijn melk opdrinken, ...Nooit!!” zegt Luca weer.
Ik zeg tegen hem dat hij dan maar met honger en dorst, en in z'n blote kont naar school kan gaan, (Tja een politiek correct antwoord geven lukt niet altijd! ;-) ) (maar ik bleef natuurlijk mijn “ZEN” gevoel houden!)
Het idee van een blotekont vond Luca niet zo geweldig, dus met tegenzin deed hij z'n kleren maar aan.
Nadat ik de kindjes met veel moeite klaar had gemaakt om naar school te gaan en ik Indy in de buggy wilde zetten zei Indy:“Ik wil lopen”, “en ik wil zitten” zei Luca,....en ik zuchtte want we waren al iets aan de late kant.
Na 2 minuten met hun een rustig gesprek te hebben gevoerd, ging Indy eindelijk zitten zodat Luca op de buggyboard kon staan.
Toen we Luca naar school hadden gebracht, wilde Indy niet meer mee naar huis, en bleef uit protest op de grond zitten, waardoor mijn “ZEN” gevoel al een heeeeel klein beetje een deukje opliep! Maar ik liet mezelf niet kennen (dat koppige heeft ze van géén vreemde) en met praten als Brugman (waar heb ik dat vaker gehoord!!) :-) kreeg ik haar eindelijk zover dat ze mee naar huis ging.
Onderweg zei Indy tot vervelends toe steeds “ik wil zwemmen mama, ...ik wil zwemmen!” en het was ook lekker weer dus toen we thuis kwamen wilde ik Indy haar zwembroekje aandoen.
“NEE mama!!...zelf doen!!” zei Indy, en ik dacht “ok, ...géén probleem.... ik ben relaxed!! …...Zennnnnnn”......
5 Minuten later en de zwembroek binnenstbuiten over haar rokje heengetrokken te hebben zei ze “klaar mama!” en ze was er heilig van overtuigd dat het zo slecht nog niet zat.
Nadat ik eindelijk haar zwembroek goed aan had gedaan, wilde mevrouw niet meer zwemmen! En zette het op het gillen.
Ik (nog steeds relaxed!!??) wist door ervaring dat ik haar het beste “gewoon” moest negeren, zo gezegt zo gedaan, ik ging strijken!! (ik was liever gaan zwemmen ;-) )
En eindelijk na 20minuten (ik ging van ergenis steeds sneller strijken,....wat weer positief was!!) was ze eindelijk klaar met gillen.......en ik met mijn strijkwas :-)

Dan maar even gaan wandelen en ergens relaxed een kopje koffie drinken.
Aangekomen bij de coffee Bean vroeg de man in zo'n rap tempo (ze hebben hier in Singapore allemaal een cursus snel praten gehad!) wat ik wilde hebben. Ik vertelde hem een cappuchino en een appelsap, toen begon hij in een nog rapper tempo van alles te vragen, (waar ik geen touw aan vast kon knopen).
“wat zei u?” vroeg ik hem vriendelijk , en hij begon nog sneller te praten. “ik versta u nog niet” zei ik al een beetje geiriteerder. En hij praatte nog steeds zo snel dat ik er nog steeds geen wijs uit kon. “Als je nog sneller praat versta ik je mischien nog beter!!” zei ik geirriteerd tegen hem (in het nederlands!!). Hij keek me vragend aan, en ik zei hem weer (in het engels) of hij aub iets rustiger wilde praten!
Toen ik dan eindelijk mijn cappuchino kreeg merkte ik al dat mijn “Zen” gevoel al weer iets minder was geworden, maar ik hield de moed erin.

Om 12:00 moesten we Luca weer op gaan halen van school, en ik keek naar buiten en jawel het regende!.....niet een klein buitje, maar één die ons zwembad in 3 minuten kon vullen!
Dus Indy haar regenjasje aan in de bugy en ik nam een paraplu mee.
Nadat ik onderweg al een paar keer met de buggy was blijven steken in de stoeptegels die hier omhoog steken (waar ik ook niet echt relaxter van werd), kwam ik er achter dat met één hand een buggy duwen en de andere hand een paraplu vast houden géén succes was!
Dus er zat niks anders op dan de paraplu maar in te klappen, met als resultaat dat ik zo nat als een vaatdoek, met mijn mascara onderaan mijn kin op school aankwam.
“Goh regent het zo hard?” vroeg de juf. En ik dacht grrrrrrrrr.......
Dus ik kwam er al snel achter dat vandaag niet zo'n goede dag was om met mijn “Zen” gevoel te beginnen.
Tegen de avond vertelde ik Tom dat ik nog niet echt “relaxed” was en hij zei waarom ga je niet even zwemmen?
Dus bikini aan, nieuwe badmuts opgezet (tegen het groen worden van mijn haar) een zwembril op en ik was er klaar voor!.
Luca kwam niet meer bij van het lachen (tja ,ik zag er ook uit als de moeder van E.T)
Maar met volle moed liep ik richting de lift waar ik een paar chinezen tegen kwam die z'n best moesten doen om het niet uit te proesten van het lachen (wel knap dat ik een chinees aan het lachen kan maken!)
Ik vertelde maar dat ik een “badhairday” had en snelde naar het zwembad.
Het was 19:00 en al pikkedonker. Er was niemand aan het zwemmen, en het zwembad zag er al niet meer zo romantisch uit als ik in gedachten had, maar heel erg groot! Dus erg op mijn gemak was ik ook niet! En relaxed voelde ik mij al helemaal niet meer zo alleen in het donker.
Toen ik even later weer thuis kwam merkte Tom dat mijn “Zen” gevoel letterlijk in het water was gevallen, en nadat ik gedouched had vroeg hij of ik zin had in een kopje koffie en een chocolade koekje.
Tja “Zen” had ik dan niet meer, maar “zin” heb ik altijd (in chocola!!!!) dus toen ik even later rustig op de bank zat met mijn kopje koffie, koekje erbij, kindjes naar bed, kwam ik erachter dat ik weer relaxed was...

Eén ding had ik vandaag wel geleerd:
gewoon niet te veel nadenken, ….....en zorgen dat er altijd chocolade in huis ligt!! ;-).........
Zennnnnnnnnnnnnn..............