Alweer 1 jaar in Singapore.........

“Schat we gaan naar Singapore en we vertrekken al over 3 weken!” zei Tom vorig jaar tegen mij.
En gisteren 16 September was het precies 1 jaar geleden dat we met ons gezinnetje naar Singapore vertrokken, ik zie het nog zo voor me:........

2 dagen van te voren bij de dokter:”maar dokter heeft u echt niets tegen die woedeaanvallen van mijn dochter, stel nou dat ze er een krijgt in het vliegtuig?” de dokter kijkt onze 2 jarige Indy in haar grote onschuldige blauwe ogen aan die je aankijken van “ikke ben lief?” en zegt dan: nee dat komt wel goed hoor!
En dat kwam ook goed, de 13 uur durende vlucht verliep perfect en de kindjes pasten zich ook erg snel aan in Singapore.
De eerste dagen waren even wennen voor de kindjes het is hier altijd erg warm met een luchtvochtigheid van rond de 85% en een tropische regenbui zoals hier hadden ze in Nederland nog nooit meegemaakt.
Luca wilde in het begin niet met de aziatische kindjes spelen hier want die hadden allemaal zwart haar en “die kijken altijd zo boos” zei hij steeds, maar dat is nu ook allemaal veranderd.
De eerste dag op school was Luca ook erg verlegen en hij kon alleen het woord “toilet” in het Engels zeggen. Maar hij ging elke dag lief naar school en vond het steeds leuker doordat zijn Engels elke dag beter werd en nu praat hij net zo goed Engels dan Nederlands.
Een jaar geleden was hij het onzeker piraatje tijdens het buitenspelen met andere kinderen en nu voelt hij zich eerder de kapitein van het schip en geeft hij de andere piraten wel eens even instructies wat ze allemaal moeten doen ha,ha.
Onze Indy geniet ook, ze begint nu ook steeds meer Engelse woordjes te praten en ze verstaat alles wat je in het Engels tegen haar zegt, dus in het Engels tegen Tom praten over dingen die de kindjes niet mogen horen zit er ook niet meer in (misschien toch eens samen op Chinese les gaan :-) ).
Verlegen is ze nooit geweest en nu al helemaal niet meer sinds ze hier alle aandacht krijgt met haar blonde krullen. Ze weet tegenwoordig precies wanneer ze moet poseren omdat iemand een foto van haar wil maken of lief moet lachen om een snoepje te krijgen van de lokals hier.
Tom voelt zich hier ook thuis en geniet met volle teugen van alles, 's avonds nog even met de kindjes zwemmen, bij East Coast park langs het strand lopen, vooral de tijd die hij met de kindjes samen heeft omdat we geen agenda hebben hier vind hij geweldig.
En ik... tja, de eerste 3 maanden was het even moeilijk om mijn rol als “fulltime moeder” in te delen, ik kon nergens op terug vallen, geen familie of vriendinnen waar je even naar toe kon vluchten. En daar stond ik dan met 2 kindjes in een “vreemd” land en dat heeft mij echt wel even wat bloed, tranen en héél veel zweet gekost (ook natuurlijk omdat het meestal 35 graden is ;-) ).
Maar wat hebben we genoten van de tijd samen hier (en nog steeds) en nou hoor ik jullie denken “waarom komen jullie dan terug naar Nederland?”, het antwoord is simpel: omdat we onze familie en vrienden missen! (vraag het over 4 weken nog eens ha,ha) maar eerlijk gezegd is het niet persé Nederland dat we missen en we kunnen genoeg dingen verzinnen waarom we straks weer gillend naar Singapore terug zouden willen.
En zoals Luca laatst heel wijs zei:” mama als we naar Nederland gaan dan mis ik de vriendjes in Singapore, maar als we hier blijven dan mis ik mijn vriendjes in Nederland, dus waar we ook heen gaan ik zal altijd wel iemand missen!”.
Ik kreeg net een leuk e-mailtje met de vraag:”weet je wel zeker dat je naar Nederland terug wil?” tja, ….nee!!!... eigenlijk niet nee!.. maar we laten het allemaal maar op ons afkomen en het wordt gewoon weer een nieuw avontuur!! maar dit keer met onze familie en vrienden om ons heen en daar kijken we wel erg naar uit!
Over familie gesproken.......
We kregen nog een leuk familie bezoekje van Joost (de broer van Tom) hij moest voor het werk in Seoul zijn en hij wilde wel via Singapore terug vliegen zodat hij ons kon bezoeken.
Dus de kindjes weer dol enthousiast en ik moest weer elke dag aan horen:”komt Ome Joost vandaag mama?”.
Maar afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover en konden we hem van het airport ophalen. We vonden het erg leuk om hem te laten zien waar we wonen, de omgeving, de stad en natuurlijk is hij mee geweest om Luca naar school te brengen.
De kindjes konden eindelijk hun “zwemkunstjes” laten zien aan Ome Joost en de twee broers zijn nog even gezellig samen op stap geweest.
Maar 's maandags moest Joost alweer terug naar huis en de volgende morgen was Indy erg verdrietig dat ome Joost alweer weg was.
Maar gelukkig hebben we Ome Bart en Tante Elle en Vic heel dicht in de buurt wonen en dat is wel weer een heel leuk voordeel.
En daarom zijn we aan het plannen om volgende week gezellig met z'n zevenen een weekendje weg te gaan, nog één keer,...om het af te leren zullen we maar zeggen ;-)..............