Van woonhuis naar vakantiehuis......

Ja, ja het is dan eindelijk zover, het bordje “verkocht” staat in onze tuin!! Mijn vader heeft even een paar mooie foto's gemaakt met mijn moeder erop natuurlijk, want mijn moeder is diegene die ons huis heeft verkocht.
“Wij” moesten de rondleiding zelf doen en omdat we er niet waren heeft mijn moeder die taak op zich genomen en dat heeft ze super goed gedaan en we zijn dan ook érg trots op haar!
Onze families zijn afgelopen week erg druk geweest met inpakken en verhuizen.
Het meeste werk is achter de rug en aankomende week worden de laatste dingen nog geregeld.
Ik hoorde dat ik genoeg matjes heb om een yoga groepje mee te starten en dat we ook genoeg tassen hebben om een winkeltje mee te beginnen.
Dus als ik me straks verveel, dan begin ik gewoon een yoga groepje en bij inschrijving krijgen ze een gratis tas!! (ik denk dat ik na de eerste zonnegroet al niet meer overeind kom maar afijn!!)
Af en toe ging de telefoon en vroeg er iemand:”wat moeten we met dit doen? Weggooien of bewaren?”.
Nou moet ik eerlijk vertellen dat we net hamsters “waren”, want já je weet maar nooit of het nog ooit eens van pas komt?!.
Maar ik moet zeggen nu we hier zitten en het met 6 borden 6 kopjes, 2 pannetjes enz moeten doen en we nergens op mis pakken komen we er toch wel achter dat we heel veel dingen gewoon niet missen en dat je met een beetje creativiteit ook een heel eind komt (het is gewoon een uitdaging om macaroni te maken in een wok en een klein bakpannetje!)
We vonden het wel vervelend dat we niet mee konden helpen al was het maar om alvast spulletjes uit te zoeken en héél veel weg te doen want dat is altijd het fijne van verhuizen, weer een opgeruimd huis hebben.
We zijn de harde werkers erg dankbaar! En als extra beloning worden ze nog een keer helemaal gek geknuffeld als we weer thuis komen.
Voor de Opa en oma's hebben we een héle speciale verrassing in petto........ die mogen een weekendje met onze kindjes weg ha,ha,!!.

En 5 Juli is het dan eindelijk zover.....dan zijn we dakloos!... Maar misschien als het huis van oma Anna nog niet verkocht is en we weer de hele familie Crommenacker uitnodigen voor een wijntje, héél misschien mogen we dan nog een weekje (of twee) in het huis logeren, zodat we ondertussen de woonunit in orde kunnen maken.
En als het met een feestje niet lukt... dan zetten we gewoon grof geschut in en laten we Luca en Indy met hun zieligste gezichtje smeken: “p.p.p.please...” ;-).
Maar ondertussen moet nog veel geregeld worden vanuit hier en dat is niet altijd handig.
Sommige bedrijven kun je niet vanuit het buitenland bellen (0900 nummers bijvoorbeeld), of als je een adreswijziging door wil geven moet dat schriftelijk met een handtekening, ook lekker makkelijk!
En dan hebben we nog de slaapeloze nachten omdat Tom ineens aan mij wil vragen (als ik net lig te slapen) :Clau....die “hele grote lelijke rieten vogelkooi” die gooien we toch gewoon weg of niet?”. Nadat ik half slapend ”NEE!!” zeg wil meneer een discussie aangaan waarom dat hij wel weggegooid moet worden.
Maar omdat ik mijn onderhandelings techniek niet van een vreemde heb (met dank aan mama) lukt het mij om de “mooie grote rieten vogelkooi uit Indonesie” aan iemand die ik ken te geven (want ja weggooien is zonde! Gni,gni) en 5 minuten later.....ging de volgende vraag alweer over de rietenrolgordijntjes ...zucht....
Het is maar goed dat we vanuit Singapore “maar” 200 kilo mee terug naar Nederland mogen verschepen dus alle gekochte spulletjes geven we aan iemand hier die het goed kan gebruiken, behalve mijn slow-cooker !! (maar dat heb ik nog maar even niet aan Tom verteld! ;-) )
Tussen het “regelen” door kregen we van Tom zijn werk nog een e-mailtje of wij de vakantie die we eind Augustus hadden gepland niet eerder konden zetten, het liefst zo snel mogelijk.
Dus zo gezegd zo gedaan we gaan zaterdag (morgen dus) voor 2 weken naar Bali.
We wilden eerst naar Lombok maar daar heerst malaria dus dat leek ons toch niet zo'n super goed plan.
We gaan rontrekken op Bali zodat Luca en Indy ook wat van het binnenland zien en we willen hun ook graag laten zien hoe sommige families hier leven met hun kinderen.
We hebben een paar leuke plekjes gevonden waar we naartoe willen gaan want we voelen ons altijd fijner in een eenvoudig hutje ipv een groot luxe hotel met 5 zwembaden waar sommige mensen om 6:00 al 3 handdoeken neerleggen omdat ze bang zijn geen plek meer te hebben!?.
En met een zware verhuizing achter de rug (dikke knipoog!) kijken we er erg naar uit om lekker met z'n viertjes te relaxen.
Och ja, soms zit het mee en soms zit het tegen.
Als we iets hebben geleerd hier is het wel “je aan te passen aan de situatie!” dus dat doen we dan maar :-)..........