Wat een feest!!.....

Elle (mijn vriendin die in Maleisie woont) belde dat ze weer in Singapore moest werken en of ik zin had om met haar wat te gaan eten.
Nadat ik in mijn “druk bezette” agenda had gekeken (Not) zie ik dat ik nog nét één gaatje over heb om gezellig een avondje met haar te gaan bijkletsen.
We besluiten om naar Little India te gaan om daar wat te eten en Elle besteld als een echte pró (volgens mij eten ze vaker indiaans ;-)) allemaal lekkere dingetjes.
Met Elle kan ik heerlijke gesprekken hebben over “wie zijn we en wat willen we” en ondertussen dat we aan het praten zijn roept Elle:” Wij zijn helemaal niet onzeker,...we zijn gewoon bang dat andere mensen niet zien hoe geweldig wij zijn!”, we liggen helemaal in een deuk en besluiten dat dát onze nieuwe motto is!
Het leek ons wel een leuk idee om na het eten richting haar hotel te gaan wandelen en voordat we er erg in hebben zijn we al 1,5 uur aan het lopen. Het was een erg gezellige avond waarin we weer veel gelachen hebben samen.
De volgende morgen 6:00 stond er nóg iets leuks gepland, want we konden oma Bets van het airport ophalen.
De kindjes waren weer door het dolle heen en wisten tijdens de taxi rit terug naar ons appartement niet waar ze moesten beginnen met vertellen.
Eenmaal thuis konden Luca en Indy weer kadootjes uitpakken die onze families hadden mee gegeven voor hun,... erg leuk, bedankt!!
We hadden van alles ingepland voor de aankomende dagen, want als we visite krijgen dan hebben wij ook altijd het gevoel dat we vakantie hebben,...heerlijk!
De eerste dagen hebben we gevuld met wandelen en fietsen in het East Coast Park, de Botanische tuinen bekijken (wat erg mooi was) en hebben we allerlei shoppingsmall's bekeken waar we natuurlijk altijd even moeten stoppen bij Starbucks (maak me gek met starbucks!).
En omdat luca deze week gewoon naar school moest en Tom ook aan het werk was konden de drie dames lekker gaan shoppen in Orchard Road (dé Kalverstraat van Singapore) waar ze je met Gucci, Louis Vutton, Armani, Dolce Cabanna om de oren slaan.
s' Avonds zijn we nog naar een voorstelling gegaan op Sentosa beach, “Songs of the Sea”, wat erg mooi was met muziek, veel waterpartijen en een lasershow.
En Bets had voorgesteld dat ze dinsdagavond wilde oppassen zodat wij een avondje weg konden gaan, en dat lieten we ons natuurlijk ook geen twee keer zeggen.
We wisten al meteen wat we wilden gaan doen...lounchen in de bioscoop!. Nadat we eerst heerlijk uit eten waren geweest liepen we naar de Goldclass toe. Dat is een luxe bioscoop waar 48 brede lounch stoelen in stonden waarop een warme deken lag, zo'n stoel die je heerlijk achterover kan klappen, voeten omhoog en je drukt op een belletje om eten en drinken te bestellen,.. heerlijk wat was dat genieten!.


Vrijdag 6 augustus was het zover, de kindjes telden de dagen al af en ik moest natuurlijk in bed blijven liggen omdat Luca en Indy de prinses (that's mé :-)) wakker wilden kussen want deze “prinses” is die dag jarig! 37 jaartjes jong!.......ja, ik weet het!... hoe doe ik het hé, om er nog zo fris en fruitig uit te zien!! ;-).
Nadat de kindjes gezongen hadden werd ik overladen met leuke kadootjes en tekeningen en een heerlijk ontbijtje.
Luca hoefde vandaag niet naar school want Tom had iets leuks in petto voor vandaag, we gingen met z'n allen naar het skydeck van het Marina Sands hotel (het hotel bestaat uit drie losse torens met een schip-vormig plateau, van 1,2 hectare, er boven op) dat net geopend was voor het publiek waar je een geweldig uitzicht hebt op 200 meter hoogte. En 's middags hebben we heerlijk geluncht met allerlei verschillende Aziatische hapjes.
Na de middag kreeg ik nog een heerlijke chocolade taart aangeboden die mijn ouders samen met mijn zus en familie geregeld hadden en om 18:00 kwam de oppas en moesten we klaar staan want dan zouden we met z'n drietjes (Bets, Tom en ik) op stap gaan, wat voor mij een verrassing was.
We gingen die avond dineren op de 70ste verdieping van het Swiss Hotel met het mooiste uitzicht van Singapore.
Tom wilde mij graag overtreffen met zijn verjaardag's kado op 1 Juni (diner op 165meter hoogte) en dat is hem zeker gelukt!
We kregen een heerlijk chique diner met een super mooi uitzicht waar we alle drie erg van hebben genoten, zowel van het eten als van het uitzicht op 226 meter hoogte.
Mijn vriendin Bregje zei nog:”geniet maar van je verjaardag in Singapore, want zo'n verjaardag krijg je in de Rips niet!” en dat is ook zeker waar en zeker niet met zo'n uitzicht! :-)
Tom wilde na het eten nog even gezellig in de stad rondlopen en nadat mijn voeten genoeg blaren hadden opgelopen met mijn hoge hakken konden we na een uur eindelijk een taxi vinden die ons naar huis bracht.
Achteraf was ik liever het hele stuk op mijn hakken naar huis gelopen want toen ik de taxi instapte zag ik onze “chauffeur” alias een oud, klein, chinees manneke zonder tanden met een hoorapperaat in (die volgens mij uit stond aangezien er een érg irritant chinees muziekje opstond) afijn, de man die vroeg waar we heen wilden gaan en ik zei :”het appartement naast de Parkway Parade”.
Ik dacht dat hij mij wel verstaan had maar de man draaide zich naar mij toe en gilde kei hard: ”PPPPpalk Way Palede?”(Chinese mensen spreken vaak de letter R als een L uit!)
Ik schrok zo (en Bets ook) dat ik kei hard riep:”Oh my god zeg!!” (en dat voor een “niet” gelovige!) de man glimlachte breed naar mij (altijd leuk zo'n tandloos menneke) en begon te “rijden”...nou ja, rijden is een groot woord, hij zat bijna met zijn neus tegen het raam gedrukt, om de weg een beetje goed te kunnen zien en zijn versnellingsbak kwam ook uit de stenen tijdperk. Hij reed op de drie baans weg alsof het een vierbaans weg was en zag in de witte stippellijn de extra rijbaan.
Toen een chauffeurs van de andere auto's dat niet zo leuk vonden duwde die ons met onze bolide op de laatste rijbaan maar recht rijden dat was een beetje moeilijk voor onze chauffeur zodat hij ons bijna tegen de betonnen muur op reed.
Omdat ik jarig was mocht ik lekker voorin zitten, zodat ik alles vanuit de beste plek kon bekijken.
De man had ook een “tik” door tijdens het rijden steeds de versnellingspook vooruit en achteruit te bewegen, wat ons nog meer zenuwachtiger maakte. En elke keer als ik dacht, we gaan weer een auto rammen gilde ik:”Oh my god!” en kregen Bets en ik de slappe lach van de zenuwen.
Onderweg was ik al de knop van de gevarenlichten aan het zoeken, mochten we die onderweg nodig hebben, maar helaas die was net als een normaal rijgedrag van de chauffeur niet aanwezig.
Het was gelukkig maar een ritje van 15minuten (het leken er wel 30) anders was ik genoodzaakt (wilde ik hier nog levend uitkomen) om uit te stappen.
Toen we eindelijk ons af lieten zetten bij een shoppingmall ipv ons appartement omdat we zo snel mogelijk de auto uit wilden(het laatste stuk liepen we liever) schreeuwde de tandloze man tegen mij:”kijk wel uit met oversteken, het is hier gevaallijk!” (iets grappiger kon hij op dat moment niet zeggen!)
En het wisselgeld gaf hij niet terug omdat hij volgens mij wel vond dat hij fooi had verdiend, tja eigenlijk was het ook érg knap van hem dat we er héél uit waren gekomen.
Het was in iedergeval een spectaculair einde van een geweldig leuke verjaardag.
Zoals Luca de hele dag vroeg:”Mammie, was this the best birthday ever?”, en ik zei hem:”yes honey, this was one of the best birthdays ever!!”.........