Door de ogen van Oma Thea......

Ik had mijn moeder gevraagt om een stukje te schrijven over hun belevenissen hier:


Na een lange vlucht komen we op 13 januari aan in Singapore.
We stappen uit het vliegtuig en worden overvallen door een enorme hitte. Het verschil van temperatuur in een paar uur tijd is zo'n 40 gr. Dat is even wennen!
Snel de koffers gepakt en zoeken naar bekende gezichten. Achter het glas zien we Claudia, Luca en Indy zwaaien en dansen. Wat heerlijk om ze weer even te knuffelen. [Tom moet werken].
Natuurlijk moeten we direct met de kindjes zwemmen. Wat een straf!
Het samen genieten van zwemmen, fietsen en leuke dingen doen voelt geweldig. De kindjes roepen de hele dag Opa en Oma en eindelijk kan mama eens iets doen zonder de kleine poepies. We hebben dan ook aangeboden om flink misbruik van ons te maken.
Na een week gaan Herman en ik lekker samen naar Bali. Daar aangekomen voelen we ons weer helemaal “thuis”. De lekkere luchtjes, de taal, het eten en niet te vergeten de lieve, behulpzame mensen het voelt heerlijk. Als je ze in hun taal iets vraagt of antwoordt, krijg je als dank een glimlach van oor tot oor.
Maar ook deze week vliegt om en op mijn verjaardag gaan we opweg naar Kuala Lumpur.
['s Ochtends ontbijten in Bali en 's avonds dineren in Maleisië, wat wil een mens nog meer?]
Daar laten we ons lekker verwennen in een luxe hotel. 's Avonds om 11.15 uur gaat de telefoon. Herman neemt op en zegt slaapdronken waarom storen jullie ons, we slapen al en legt de haak erop. Om 11.50uur gaat weer de telefoon en wenst mijn zus me een fijne verjaardag, ze was vergeten dat het 7 uur later is bij ons.
Als we de volgende dag van een stadstour terug op de kamer komen, staat er een hele mooie opgemaakte tafel met een chocoladetaart. Claudia had met de manager van het hotel gebeld en gevraagd om deze verrassing te regelen.
Na 4 dagen ging onze reis [over land met de bus] naar Melacca. Een vroeger Nederlands grondgebied met prachtige Nederlandse gebouwen. De busreis naar Singapore is een heel avontuur voor ons oudjes, zittend tussen de back-packers in een comfortabele bus.
Claudia belt met de mededeling dat ze een SLOW-COOKER heeft gekocht en dat ze ons zal verrassen met een Nederlandse pot als we terug zijn.
Op de dag dat we terug komen heeft ze het druk gehad met poetsen en vergeet helemaal dat een SLOW-COOKER tijd nodig heeft en is dus te laat om het eten gaar te krijgen. Eindelijk na 3 dagen krijgen we toch het beloofde eten. Eerlijk is eerlijk, het is erg lekker!
Ook de laatste week vliegt om en morgen is het al weer tijd om terug te gaan.
Wat zal ik de moppies missen. Maar als ik zie hoe fijn ze het hebben met hun vieren, ga ik met een gerust hart en een klein traantje terug naar Deurne.